Przebaczyć

Zaduma

mnie to chyba nie zalerzy juz nawet na wyniku procesu.. bo to i tak nic nie zmieni..

a biegli zostali juz powolani... z eszta sama juz nie wiem.. mam dosc tego całego curku.. pol miasta do dzis gada o tym wypadku.. jescze same slysze w tramwajach czy gdzies na ulicy opinie.. i itp

teraz probuje zreszta wszyscy prubjemy jakos z tym zyć, jakos to sobie ulozyc.. i poki co na nic wiecej niz na lzy gdzies w kącie mnie nie stac...

lulunia

:)poproszono mnie o pomoc i porozmawianie z matka , której syn zginął w wypadku samochodowym w sierpniu , po śmierci syna dowiedziała się , że złożył dokumenty do Seminarium i został przyjęty . Rozpaczała po syna śmierci i zapominała o całym świecie , szukając śmierci. mimo że młodszy syn żył i potrzebował pomocy aby uporać się , ze śmiercią ukochanego brata . powiedziałam do niej " czy możesz wybaczyć Bogu , że zabrał twojego syna do Siebie " milczała i długo patrzyła mi w oczy . powiedziałam jej aby przestała płakać bo tylko cierpienia przysparza synowi a on nie może doznać spokoju w nowym życiu a w prezencie dałam jej książkę " Nie poddam się" autora Jean Monbourquwtte . po przeczytaniu tej książki odnalazła spokój i zaczęła pomagać innym matkom których synowie zginęli tragicznie . jej ból wyciszał się i nabierała radości życia . "Przebaczyć Bogu" , to dopiero był dla niej szok jak usłyszała , że ona tak bardzo zakochana w Bogu a nie zgadza się z tym co w jej życiu się wydarzyło i zaprzestała szukać ukojenia w sprawiedliwości ludzkiej aby dopaść sprawcę w myślach i mowie , bo i on zginął w tym wypadku .zgineło ich troje a dwoje uratowanych walczyło długo o wyjście na własnych nogach ze szpitala. syn tej osoby zakrył dziewczynę sobą i w ten sposób uratował jej życie . Gdy spotykamy się czasami uśmiechamy się do siebie i już lada chwilka będzie weselicho jej młodszego syna :rock jak dobrze widzieć radość w oczach drugiego człowieka Heart

Kfioleczek

znów zaczynam się zastanawiać nad przebaczeniem gdyż , muszę komuś przebaczać codziennie na nowo bo inaczej czuję złość do tej osoby a nie miłość , szczerze mówiąc to zaczynam wątpić ,że kiedykolwiek uwolnie się od tej osoby , od jej a bardziej od pwływu jej czynów na moje życie , .......chcę przebaczyć bardzo , bo męczy mnie to , ale czy można zaczynać tak wkółko zaczynac od nowa, cały czas?chyba można , ale trudno jest to robić , kiedy prawie codziennie tą osobę się widzi , słyszy , jej śmiech , jej żarty wszystko tym czym właśnie nas zraniła , no i jeszcze ta świadomość ,że moze gdyby nie ona to byłabym, innym człowiekiem , może bym mogła bardziej wierzyć ludziom , ........ehhh Sad

Basia

Kfioleczek

masz racje Basia ostatnio doświadczam ,że kiedy nie sama , ale z Jezusem walcze z trudnościami to jest lepiej , zawsze chciałam sama sobie poradzić , pokazać , udowodnić sobie ,że jestem silna , ale widze ,że niepotrzebnie , bo teraz dopiero wiem ,że najlepiej Panu Bogu oddac to co jest trudne , czego sie boimy , a On wtedy wleje wielki pokój Smile

lulunia

Dzisiaj byłam zaproszona w gości i usłyszałam świadectwo o przebaczeniu i wybaczeniu .
Ta kobieta ma dziś ponad 60 lat , gdy miała lat 17 została zgwałcona i ukrywała to w swoim sercu . Jadąc na trzy dniowe rekolekcje , Bóg właśnie ta sprawę odkrył w jej sercu i poprosił o przebaczenie przez kapłana dla tej osoby !!! Podzieliła się tym w obecności mojego męża !!!!!
Po raz pierwszy powiedziała o tym wobec innych osób , właśnie dzisiaj !
Byliśmy świadkami niesamowitego świadectwa z uzdrowienia . Powiedziała , że teraz pójdzie przed Najświętszy Sakrament i w modlitwie będzie prosiła o łaskę wybaczenia dla tej osoby tego strasznego czynu a przede wszystkim będzie prosić Jezusa Miłosiernego aby uzdolnił ją do przebaczenia z czystego serca tak do końca .
Wszyscy mieliśmy łzy w oczach ze wzruszenia .

Watpiacy...

dzis oglądałem w TV program dotyczący zbrodni na polskich żołnierzach z czasów 2 wojny światowej (Katyń, Charków, Miednoje, Ostaszków), gdzie zginęło blisko 21 tys polskich żołnierzy. Z jednej strony patrząc na to - nic nadzwyczajnego, bo to że żołnierzowi przyjdzie zginąć na wojnie nie jest czymś niezwykłym, ale sprawa zmienia się gdyby powiedzieź, że zostało tam bestialsko wymordowanych 21 tys. ojców, synów, braci, mężów - głównych podpór i głów rodziny. I w czasie audycji był wywiad ze jedną z pań, staruszka, z bardzo pomarszczoną twarzą, która straciła tam kogoś bardzo bliskiego, która ze łzami w oczach mówiła, że bardzo trudno jej było mówić słowa modlitwy Ojcze Nasz, słowa "odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom", ale mówiła - ze łzami w oczach - że trzeba przebaczyć oprawcom... dla mnie była to bardzo wstrząjąca wypowiedź, bo jak - po ludzku rzecz biorąc - można wybaczyć komuś, kto zabił w bestialski sposób kogoś kogo się kocha... dla mnie to było takie ważne świadectwo.

Iwona

Muszę się przyznać , ze czasami sobie wyobrażam takie sytuacje i zastanawiam się ,czy ja bym potrafiła taką zbrodnię wybaczyć.Niestety , wstyd się przyznać , ale mam co do tego wątpliwości , czy bym była taka mocna w wierze do takiego wybaczenia.Toteż , podziwiam ludzi , którzy potrafią to uczynić ze szczerego serca , nie tylko słownie , bo ie o takie przebaczenie chodzi .Nie oszukujmy się , ale czy każdemu z Was łatwo by przyszło wybaczyć , kiedy np.ktoś zgwałci i bestialsko by zabił Waszą córkę ?

Kfioleczek

Ja myślę Iwonko ,że nikomu nie byłoby łątwo przebaczyć komuś kto by zgwałcił i zabił ich córkę , bo przebaczac moim zdaniem jest bardzo trudno.Z drugiej strony życie z poczuciem nienawiści jest jeszcze bardziej trudne...uświadomiłam sobie teraz ,że czas jednak goji rany , niekórych krzywd nie można zapomnieć , ale pzrebaczyć tak , choć po ludzku jest niemozliwe , ale przebaczać po ludzku to jest chyba niewykonalne , ale zawsze warto sie uczyć pzrebaczac tak jak Bóg....choć to jest czasem dla mnie bardzo trudne....

Iwona

Wiadomo , że trzeba się starać i wciąż modlić o ten dar , ale tak po ludzku , ten ból czasami jest tak mocny , że trwa to bardzo długo .

Zaduma

Fiołuś prawda, że żyć z uczuciem nienawiści jest jeszcze trudniej... o wiele trudniej...

Iwona

Jest jeszcze jedna kwestia , że jeśli ktoś nie potrafi wybaczyć , wcale nie jest koniecznie równoznaczne , że tej osoby nienawidzi .

s.andrea

ja uwazam, że przebaczyc mimo ran trzeba ale jak powiedziala mi pewna madra osoba nigdy nie zapomnij o tym zdarzeniu bo to lekcja na przyszlosc

Kfioleczek

ciekawe , w końcu człowiek uczy się mna swoich błędach Smile

Kfioleczek

myślę ,że aby przebaczyć potrzeba też czasu , na początku czuję się złość i żal do tej osoby kóra zawiniła , a z czasem można patrzeć na tą osobe inaczej i łatwiej będzie wtedy przbaczyć , czas pozwala na to by pomyśleć o danej sytuacji , o tym dlaczego stało sie tak nie inaczej .......czas chyba jednak goji rany , czasem potrzeba go więcej , czasem mniej , ale jednak jest ważny w przebaczaniu....