wiara a Kościół

robaczek · Wysłany: Wto 13:53, 07 Mar 2006 Temat postu:

Ehh... Gdyby nie Kościół... Ja tam sobie nie wyobrażam życia, wiary, bez K(k)ościoła...

_blizniak · Wysłany: Czw 14:29, 09 Mar 2006 Temat postu:

Mam pytanie czy Kosciol jest potrzebne i dla kogo Kościół??zobacz co sie dzieje na świecie kościół zamienił Basen magazyn....Pozdrawiam

Mskrzat · Wysłany: Pią 19:55, 10 Mar 2006 Temat postu:

Kościół i jego wspólnota jest nam potrzebny.Przykład: Idziemy drogą i spotyka nas ktoś i mowi choć ze mna na piwo albo na coś innego pogadamy pośmiejemy się zapomnimy o tym, co jest ,co otacza nas, a my zastanawiamy się nad tym i po namowach dajemy się skusić i idziemy.Gdy idziemy z kimś to ten nasz towarzysz i inni w tej wedrówce powiedzą nam zostań z nami my bedziemy z tobą pomożemy i bedziemy w każdej twojej chwili, po namowach tamtego i namowach towarzyszy zostajesz na drodze i idziemy dalej.Tak jest i w Kościele .Wspólnota pomaga nam kroczyć do Boga i poznawać Boga.Kościól także ten chierarchiczny przez prawa jakie nam daje nie ogranicza neszej wolności ale pomaga i ułatwia nam w kroczeniu. Zauważmy to.

robaczek · Wysłany: Pon 23:35, 20 Mar 2006 Temat postu:

Kościół jest potrzebny!!! Nie czarujmy sie gdyby nie instytucja Kościoła juz dawno posypałoby sie to wszystko... Każdy wierzyłby jakby chciał i kiedy by chciał... Kosciół jest potrzebny bo jakoś trzyma to wszystko 'w kupie'... A poza tym bedąc w kosciele czy tego chcemy czy nie tworzymy jakąś Wspólnotę... Prawda bardzo koślawą ale jednak Wspólnotę... Nie ma prawdziwej wiary bez Wspólnoty Kwadratowy

Mskrzat · Wysłany: Wto 11:11, 21 Mar 2006 Temat postu:

Wspólnota, jedość i tworzenie tego.Piszesz Robalku o tym , że w kosciele bedąc tworzymy wspólnote, hmmm

m ciekawe to.Bo zauważam ,że oprócz kiwanie sobie wczesie znaku pokoju albo i podawania dłoni nic nas nie łaczy. Chwilami jestesmy dla siebei jak wilki.Czy to Wspólnota? daleko chyba do tego.Nawet możesz sprawdzić to .Poros kogos obcego zaraz po Mszy Św o pomoc, i czy ja otrzymasz. Nie mowię ,że jestem lepszy od nich bo widze siebie, ale uczę sie tworzyć wspólnote.Mowie , ze chwilami trudno mi to idzie , kiedy zaczyna brak cierpliwości.Wiec można by powiedzieć , że Jezus w kościele chce byśmy byli pierwotna wspólnotą, a się cały czas uczymy nią być i tworzymy ją w wiekich bólach.

robaczek · Wysłany: Wto 22:19, 21 Mar 2006 Temat postu:

Skrzat a dla mnie to jest wspólnota... Bo dla mnie jest przede wszystkim ważne to że oni są moimi prawdziwymi braćmi i siostrami... I jak to sobie uświadamiam np bedąc na Mszy... to jakoś mi to pomaga i tyle... No i co ja na to poradze że tak jest Very Happy

Nie umiem tego dokładnie wytłumaczyć... POprostu taka swiadomość że mimo iż ten ktoś ma cie w czterech literach to on jest twoim bratem... Smile

I dla Jezusa jest tak samo ważny Very Happy

Basia · Wysłany: Śro 10:54, 22 Mar 2006 Temat postu:

To jest wspolnota, jednak trzeba sie zastanowic jaka? Oboje macie racje, bo przecież kazda wspólnota ma jakies cele i ja bym sie zastanowiła nad tym co mam i powinnam zrobic , zeby Pan Bóg budowal ta wspólnotę i przygotowywał, aby sie uswięcała, zmierzała do wieczności. Niewiele moge, jednak nie zapominam o modlitwie za Kościół. Ważne jest, aby zobaczyc tak naprawdę kim ja jestem, co ja musze zmieniac u siebie, aby swoja postawa zmieniac innych. Zdarza sie, że ludzie chcą pouczać innych, pokazuja jacy sa doskonali ile osiagneli np. przez formacje we wspólnocie. Jest to postawa faryzeusza, uczmy sie stawać przed Bogiem tak jak celnik uznajac, że jestesmy niczym,okazując skruche. taka moim zdaniem jest droga do zbawienia.

Mskrzat · Wysłany: Śro 16:21, 22 Mar 2006 Temat postu:

No tak wspólnotę tworzymy i jest ona jaka jest. Pozostaje mi w myślach jest taki tekst kiedyś zasłyszany, który inni powiedziali o chrześcijaninach:"Jak oni się miłują". Tak było w pierwotnym Kościele , po tym poznawali nas chrześcijan i to było reklamą do wstępowania na drogę Jezusa Chrystusa. A gdzie to teraz u nas?.To co się widzi i to co się słyszy jest antyreklamą. No tak mowić mogę i pewnie powiecie mi, że piszę piękne słowa. Więc co zrobić by było tak jak dawniej?Można by napisać tu słowa Szekspira tylko zminiając je trochę:"kochać albo nie kochać o to jest pytanie?"

robaczek · Wysłany: Pią 22:47, 24 Mar 2006 Temat postu:

Skrzat ja myśle że trzeba przestać jęczeć jak to jest źle i okropnie w kościele a zacząć zmieniać coś od siebie.... Np czy ja kiedy wychodząc z kościoła potrafiłabym pomóc komuś kto by mnie o to poprosił...Płakanie nad rozlanym mlekiem nic nie da Very Happy

Basia · Wysłany: Sob 14:37, 25 Mar 2006 Temat postu:

Robus tak dokładnie jest nie mozemy nikogo uświecac na siłe to kazdy, musi dbac o swoja świetośc, trzeba robic porządki od siebie,jednak nie wolno tez zapominac o bliźnich. Jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem za cały Kościół, wiec modlmy sie o nawrocenie tych ktorzy tego potrzebuja.

robaczek · Wysłany: Sob 21:51, 25 Mar 2006 Temat postu:

I spróbujmy dostrzec jakieś dobre strony tej naszej koślawej wspólnoty, takiej jaką jest w danym momencie... nawet złośliwa babeczka, fałszująca za uchem podczas Mszy czasem sie usmiecha Smile

Basia · Wysłany: Wto 13:26, 28 Mar 2006 Temat postu:

darujmy sobie wtedy jej złośliwośc i ten fałsz w spiewie, a zapamietajmy ten uśmiech bo to jest usmiech Miłości ktora w niej mieszka Smile

robaczek · Wysłany: Wto 22:12, 28 Mar 2006 Temat postu:

Choć czasem to jednak trudno tak sie przemóc i usmiechnąć... Smile

Basia

Starzejemy sie juz:D Very Happy

, zabrakło nam dziecięcej wyobraźni. Przypomniała mi sie historia, jak kiedyś wracajac z moja małą 4-roletnią wtedy córeczka z przedszkola, mala zaczela wszystkim napotkanym przechodniom mówic "dzień dobry" wywołując usmiech na twarzach przechodniów. Na moje pytanie, czy zna tych ludzi - odpowiedziała: Mamusiu, a czy ja coś złego robie, ze mówię tym ludziom "dzień dobry"? Myslę, ze takiej postawy naszej wiary oczekuje Jezus, nie musimy znac drugiego człowieka jego myśli, tego co w sercu nosi, zeby byc miłym i uśmiechac sie do niego. Wiele osób z pozoru wygladajacych na złośliwe babcie, fałszujące za uchem podczas Mszy św. własnie chwalą Boga tak jak umią najlepiej. Nie wstydza sie tego, że nie posiadaja pieknego głosu, a śpiewaja. Ich postawa świadczy, ze nie brakuje im prostoty tej dzieciecej, może dlatego ich jest najwiecej w Kosciele, dlatego zeby nam dawac świadectwo prawdziwej wiary.

Kfioleczek