...::: Dwa nasiona :::... - Bruno Ferrero

Zaduma

Jesienią dwa nasiona znajdowały sie obok siebie w żyznej ziemi. Pierwsze nasionko powiedziało" Chcę rosnąć!Chcę moimi korzeniami siegać głęboko w ziemię, znajdującą się pode mną i wypuścić młode pędy ponad jej powierzchnię. Pragnę rozwijać moje delikatne pączki niczym flage, abyogłosić przybycie wiosny... Pragnę poczyćciepło słońca na moem obliczy i błogosławieństwo porannej rozy na moich płatkach!"
I tak rozwijało sie.
Drugie nasionko powiedziało "Co za los mnie spotkał! Boję się. Jeśli skieruję moje korzenie do ziemi, zanajdującej się pode mną, nie wiem, na co trafię w ciemnościach. Jesli utworze sobie drogę poprzez twardą ziemię nade mną,mogę uszkodzic moje delikatne pędy... Jeżeliotworzę moje pączki, a jakiś ślimak będzie chciał je zjeść?. Gdybym zaś rozchylił moje kwiaty, jakieś dziecko mogłoby mnie wyrwać z ziemi. Nie, lepiej będzie, jeżeli zaczekam, aż będzie bezpiecznie."
I czekało.
Na początku wiosny jakaś kura, która grzebał w ziemi w poszukiwaniu pożywienia, znalzła ziarnko i zaraz je zjadla.

< To jasne, że trzeba przyjąć ryzyko życia i zdać sobie sprawę, że czasami jest się gołębiem a czasami posągiem>

Bruno Ferrero