Słabosć w chorobie

Mskrzat

Zgadzam się z wami,że ciężko jest iść, spacerować żyć grupie i zamiast rozmawiać z kimś to trzymać się końcówki grupy. Myślę jednak, że ważne mieć sobie chęć życia i sens życia. Widziałem ludzi, którzy cierpieli bardzo i zamiast żyć radością i cieszyć się tym, że ktoś rozmawia z nimi jest z nimi, chce wysłuchać ich nie widzą sensu życia maja, ale do Boga. Widziałem strasznych ludzi, w junioracie chodziłem pracować w ogrodzie z starszym ojcem, który cieszył się, ze może coś robić, że może kogoś czegoś nauczyć. Dużo daje mi też wyryta w pamięci obraz Jana Pawła II, cierpiącego, ale z wyrazem pewnej pogody ducha i walki i chęci życia. I drugi obraz Jana Pawła II, który idzie podtrzymywany przez młodych by spotkać się z młodymi ludźmi.
Nie mam zamiaru tu ukazać, czego negatywnego tylko drogowskaz życiowy.Sam mam problemy z sercem, ale chce być dla innych cały czas. Sam Jezus powiedział: ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.

Zaduma

Mnie w takich momentach keidy zaniemoge i zostaje styłu boli najbardziej chyba to ze wiekszosc z grupy nie zauwaza, a przeciez np wystarczy zwolnic kroku Smile

Na takich uczelnianych wyjazdach na które z racji obowiązku musze jeźi doświadczyłam takiego pominięcia.. kiedyś sprawiało mi przykrość a teraz już mniejszą - ma czas przynajmniej by zagłebić się w zdjecie Kwadratowy

Zaduma

prosze Bratka ja, ja wbrew pozorą ciesze się życiem.. czasem może mam jakieś gorsze dni.. ale one są zazwyczaj kiedy nawrót jest Kwadratowy

. Nie stoje, nie siedze bezczynnie. Nawet nie potrafię tak Kwadratowy

Mskrzat

To dobrze 3maj tak dalej. Ciesz się zyciem. Myślę, że nie można przygnębiać się tym,że nikt nie interesuje się jest ktoś - Bóg.

Zaduma

Dziś mi trudno "tak trzymać" .... Kwadratowy

dzis ukrywam skwaszoną minę w poduszcze Kwadratowy

Chciałam powiedzieć jeszcze coś. Czasem zastanawiam się jakim byłabym człowiek bez niej.. Jaka byłabym gdybym była w pełni sił. Taka jak większośc ludzi: zaganiana, zapatrzona w dal, wpatrzona w siebie i w swoje potrzeby. Pewnie i tak. Kwadratowy

To doświadczenie choroby i swojej i bliskich zmieniło, zmienia i pewnie będzię mnie zmieniac. Bardziej uwrażliwia, otwiera na drugiego jeśli ktoś się sam nie zamknie w swoim doświadczeniu niemocy..

Czasem zeby ta zmiana była pozytywna trza wlozyc w to swoją prace.

to takie moje małe refleksje powstałe na przestrzeni czasu:]

Annnika

Nigdy nie będzie tak, że zaakceptujemy chorobę; jest jak pies, któremu nakładamy kaganiec i zabraniamy warczeć. Wcześniej czy później i tak go zerwie. Kwestia, czy zagryzie nas, czy kogoś obok.

Zaduma

ja mam chyba troche wypaczone rozumienie "zaakceptowania" choroby. Dla mnie akceptacja rowna się z pogodzeniem sie "ok jestem chora(y) nie zmienie tego , tego mi nie wolno tamtego tez nie to co? to ok nic nie robie" i itp Kwadratowy

moje przyszazale szare komorki traktują to jako coś w rodzaju poddania się. Kwadratowy

Basia

Nie tylko Ty masz w takim razie wypatrzone rozumienie zaakceptowania choroby Zaduma, ja myślę podobnie- uważam, ze jeśli nie pogodzę się z faktem, że jestem chora to nie nauczę się żyć z tym. Będąc chorym można naprawdę wiele zobaczyć i zrozumieć. Człowiek, który nie doświadczy cierpienia nie jest w stanie pojąc czym ono jest i często jest trudno zrozumieć inną osobę chorą.

Zaduma

to tez dużo zalerzy jak się przyjmyje to cierpienie. Bo nawet jesli ktos doswiadcza jego to i tak moze nie rozumiec innych. Może zamnknac sie wylacznie w swoim odczuciu cierpienia i tyle. MOże stać się"wredny" nieczuły, obojetny na innych ... a przecież zna co to jest cierpienie....

Basia

To jest zrozumiałe jeśli sie nie zaakceptuje tego cierpienia to napewno i będzie takie zachowanie

Mskrzat

Dzięki za dialogi.Zrozumiałe jest, że ciężko zaakceptować chorobę, zaakceptować w sobie niemoc to,że nie jest się tak jak inni. Myślę,że jeśli ciężko zaakceptować to może próbować powiedzieć o tym, że ja przezywam to i to i w tym doświadczam wyższej siły, siły nie ziemskiej, niewynikającej z czarów tylko od "Tego”, który może dać siłę.

Basia

Tak można powiedzieć, jednak nie wszyscy chorzy wierzą w Boga i tu jest problem, bo chorobe traktuja jako zło, nie potrafią zaakceptować choroby i wtedy zamykaja sie w sobie, staja się nieczuli nie potrafią współżyc z otoczeniem.

Małgorzata ocds

I to jest właśnie to, zaakceptować...kiedyś u mnie tak było, ale w ostatnimczasie znów nie akceptuję mojej choroby.. Sad

Iwona

To jest normalne Małgorzato ocds.Będąc w chorobie,przychodzą takie etapy,że pomimo wszystko,trudno jest nam ją przyjąć.Pocieszającym faktem jest,iż te etapy mijają.